دلنوشته های یک عاشق

ساعت ها زیر دوش به کاشی های حموم خیره میشی...!

غذاتو سرد میخوری...

صبونه رو شام...ناهارو نصف شب!

لباسات دیگه به تنت نمیاد...

همه رو قیچی میزنی...

ساعت ها به یک آهنگ تکراری گوش میکنی و هیچ وقت 

اونو حفظ نمیشی...!

این قدر علامت سوالای تو فکرتو میشمری...

تا آخرش رو بالشت خیس خوابت ببره!

تنهایی از تو آدمی میسازه...

که دیگه شبیه آدم نیست...

به صدایت که معتاد شدم رفتی!!

حالا هرروز خاطراتت را تزریغ میکنم...!

فراموش کردنت کار سختی نیست...

فقط کافی است چشمانم را ببندم ودراز بکشم وبرای همیشه بمیرم...!

سختی تنهایی رو وقتی فهمیدم که مترسک رو ب کلاغ گفت هر چقدر دوس داری نوکم بزن...

ولی تنهام نزار...

شاید به هم باز رسیم …

روزی که من به‌ سانِ دریایی خشکیدم …

و تو چون قایقی فرسوده بر خاک ماندی …